Moment of Life...Moment of Journeys

ในหนึ่งช่วงชีวิตของเรา การเดินทางออกไปเจออะไรใหม่ๆ มันทำให้เราได้หยุดพักจากเรื่องราวเดิมๆ ได้ตื่นเต้นกับเรื่องราวใหม่ๆ ได้พบ "มิตรภาพ" และ "ความรู้สึกดีๆ" ทำให้ความทรงจำในช่วงเวลานั้น กลายเป็นอีกหนึ่งความทรงจำดีๆ ในช่วงชีวิต นึกถึงเมื่อไหร่ ก็ "ยิ้ม" อยากกลับไป ยืนสูดอากาศเย็นๆ ตื่นตา กรี๊ดด กับธรรมชาติสุดอลัง 360 องศา มองไปทางไหนเหมือนได้ยินเสียงธรรมชาติบอก look at me...look at me ฉันสวยมั๊ย..ฉันสวยมั๊ย อยู่รอบตัว

การมาเยือน New Zealand "ดินแดนแห่งเมฆยาวสีขาว" ครั้งนี้ เกิด "เรื่องราว" มากมายตั้งแต่ ก้าวแรก การเดินทางจากตรังของโกจู้ กับ น้องจุ๊ เกิดเป็นตำนานเครื่องแกง และ ของมีค่าในกระเป๋า ทำให้เรามีเรื่องเล่าและฮา ตั้งแต่เจอหน้ากันที่ สุวรรณภูมิ จากเรื่องความฮา เครื่องแกง ก็มีเรื่องให้เราได้ตื่นเต้น ณ จุด Check in Counter การบินไทย - ชื่อ นามสกุล ที่ booking ไม่ตรงกับ passport (น้องจุ๊ เหมียว) จ่ายไปคนละ 3 พัน แกร๋ๆ (การบินไทยไม่เข้าใจ ไม่ปราณี...เรื่องนี้กลับมาต้องมีเคลียร์ 555) - สืบเนื่องจากความ "ประหยัด" จึงทำให้เราไม่ได้บินตรงจาก กรุงเทพไปนิวซีแลนด์ กัปตันพี่ตู่เลือก booking เดินทางโดย การบินไทย *ขาไป Bangkok>>Sydney..transit..Sydney>>Chirstchurch โดยสายการบิน Emirates ความตื่นเต้นเริ่มเกิดขึ้น จากคำแนะนำของพนักงานสายการบินไทย

The Story 1 : เนื่องจากนามสกุลเหมียว ไม่ตรงกับชื่อที่ Booking ไว้อาจมีปัญหา และเวลาที่ Transit มีจำกัดถ้าเกิดมีปัญหา เหมียวอาจต้องถูกทิ้งไว้กลางทาง (ฮือๆๆ) กัปตันพี่ตู่และโกจู๊ ตัดสินใจให้ซื้อตั๋วใหม่ ทิ้งตั๋วเดิม แกร๋ๆ เราน่ารักและรวยมาก 555 ขอบคุณพี่ปุ๊กPook Schide ที่ช่วยดำเนินการให้นะคะ แต่สุดท้าย สายการบิน Emirates ไม่มีปัญหาให้เราไปต่อได้ โดยใช้ชื่อ booking เดิม และ passport เดิม (Emirates ยังเข้าใจและปราณี)

The Stories 2 : สายการบิน Jetstar ที่เราใช้ Transit ขากลับ เป็นสายการบิน Low cost ที่ไม่สามารถใช้ International Transit ได้ ต้องเดินจาก Terminal หนึ่ง ไปอีก Terminal หนึ่ง และการที่จะทำแบบนั้นได้ ต้องมี Visa เข้าประเทศออสเตรเลีย แต่!! พวกเรา ไม่รู้!!! และ ไม่มี !!! ความปั่นป่วนเริ่มเกิดขึ้นในท้องของกัปตันพี่ตู่ และ พวกเราทุกคน ต่างช่วยกันค้นหา connection ที่เกี่ยวกับการแก้ปัญหานี้

จากเรื่องราวที่ Counter check in ทำให้เวลาเดินชิว Check in ถ่ายรูปบอกลา Thailand ด้วย Caption เก๋ๆ ก่อนออกเดินทางลง FB หมดไป เหลือเพียงเวลาไม่กี่นาที ที่พวกเราต้องวิ่งไปยัง Gate C9 ที่วันนั้นมันอยู่ไกลจนสุดสายตา วิ่งแข่งกันเพื่อขึ้นเครื่องให้ทันเวลา และในที่สุด หากเราเชื่อว่า ปัญหาทุกอย่างต้องมีทางออก และแก้ไขได้ เราจะผ่านมันไปได้..กัปตันพี่ตู่กล่าวไว้ (หล่อๆ เนอะเฮียเนอะ ^^) และแล้ว พวกเราก็ผ่านมันมาได้ ทันเวลา โดยปรับแผนการเดินทางเล็กน้อย *ขากลับ แวะไปเที่ยวนิวซีแลนด์เหนือ เมืองโอ๊คแลนด์ เดินทางออกจาก NZ ด้วย Air New Zealand>>Sydney.. International Transit Sydney>>Thailand by Thai Airways

ซื้อตั๋วใหม่ ทิ้งตั๋ว Jetstar เก๋ๆ เพราะพวกเรา น่ารัก หล่อ สวยและรวยมาก 5555

The Stories 3 : ว่าด้วยเรื่องอาหาร ตำนานเครื่องแกงและน้องกระเป๋าสีชมพู

เนื่องจากเรามี โกจู้ ผู้เชี่ยวชาญด้านอาหารเป็น หน.แก็งส์ ร่วมกับกัปตันพี่ตู่ มีเครื่องแกงเผ็ดร้อนที่เดินทางมาไกลจากตรัง (เกือบมาไม่ถึงเพราะพี่นกแอร์) พร้อมเครื่องปรุงรสจากเมืองไทยใส่น้องกระเป๋าสีชมพูอย่างดี ผ่านการตรวจ รื้อ ค้น ดมกลิ่น และ "ตักเตือน" จาก Immigration มาอย่างตื่นเต้น เจ้แป๊กถ่ายรูป บันทึกวีดีโอขณะโดนตรวจ เจ้าหน้าที่ตำรวจเดินมายึดโทรศัพท์ ขอ passport หน้าซีดไปตามๆ กัน "มันเป็นเรื่องทางกฎหมายไม่ใช่เรื่องเล่นๆ" นะจ๊ะ ทัวร์จีน!! รีบออกไปจากตรงนี้กันเถอะ 555 กระเป๋าเครื่องแกง เครื่องปรุงรสจากเมืองไทยได้ไปต่อ ทำให้เราได้ทานอาหาร อิ่ม อร่อย ทุกมื้อ..แต่มีบางมื้อที่ต้องกิน เบอเกอร์ เฟรนฟรายด์ สลัด steak จนตอนนี้ยังรู้สึกเบื่อ และ เอียนมันไปอีกนาน แต่มื้อที่ทำให้เสียดายที่สุด คือ อาหารจีนที่ Queenstown จ่าย 6 พัน กินได้ 9 ร้อย มันอร่อยมากจริงๆ..เง้อออ พวกเรา น่ารัก หล่อ สวยและรวยมากอีกแล้วว 5555 เมื่อหมดมื้อที่ต้องทำอาหารกินเอง เนื่องจากสถานที่ เวลา และการเดินทางที่ไม่เอื้ออำนวย เครื่องแกง และ น้องกระเป๋าสีชมพูโดนทิ้งไว้กลางทางด้วยความอาลัย หอบหิ้วมาไกลแต่สุดท้ายก็มาทิ้งกัน หวังว่า จะเป็นประโยชน์ต่อนักเดินทางคนต่อไปๆ นะจ๊ะ

Moment นี้ประทับใจเวลาที่พวกเราช่วยกันคิดเมนู แบ่งหน้าที่ ทำอาหาร ซื้อของสด เก็บแอปเปิ้ลจากสวนหน้าบ้าน ปอกผลไม้ หุงข้าว (อย่างน้อยถ้าไม่มีหม้อหุงข้าวก็หุงข้าวสุกแล้ววว^^) ผสมเครื่องดื่ม แบ่งกันชิม กินเสร็จ ช่วยกันเก็บ ล้างจาน เช็ดจาน เก็บครัว ภาพต่างๆ ถูก Saved ไว้ในความทรงจำดีๆ เรียบร้อยแล้วค่ะ ^^

The Stories 4 : ว่าด้วยเรื่อง การขับรถ

พวกเรา เช่ารถ และ ขับรถเที่ยวกันเอง กฎหมายนิวซีแลนด์เคร่งครัด ห้ามขับเกิน 100 km/hr จับจริงเพราะมี ตำรวจจอดซุ่ม และ จับอยู่เป็นระยะ ทำให้คนขับ เกร็งไปตามๆ กัน ต้องขับรถมองหน้าปัด ตลอดเวลา แต่ การขับรถช้า ทำให้เราได้ชื่นชม ซึมชับ กับธรรมชาติรอบตัว มหัศจรรย์นิวซีแลนด์ สวยงามไปทุกเส้นทางที่ผ่าน ฝนตก แดดออก อึมครึม เหงาๆ เมฆลอยต่ำเป็นสาย ธรรมชาติงดงามในแบบของเค้าจริงๆ ทุกคน ยกเว้น ฝน น้องจุ๊ ได้มีประสบการณ์ขับรถในต่างแดน มัน ฟินเว่อร์ ^______^ ทริปนี้ คนขับรถประจำทริป เป็นพี่ตู่กะเหมียว นายเก่งมากนะทั้งสองคน (ตีมือๆๆ)

ปล. ขับที่ NZ ใช้ใบขับขี่ของไทยได้ โดยไม่ต้องทำ International License แต่ต้องเป็นใบขับขี่แบบใหม่ที่มีภาษาอังกฤษนะจ๊ะ

Moment นี้ ฮาสุด เรื่องรถเบรคแตกของเจ้แหม่ม 555 ขณะที่ดูวิวเสร็จเส้นทางลงเขา เจ้แหม่มบอก โกจู้ พี่โอภาส แอน และ น้องจุ๊ ว่า เบรคไม่ทำงาน เหยียบเบรคไม่ได้ ขณะที่รถเคลื่อนตัวอย่างช้าๆ ลงเขา ทุกคนต้องตั้งสติ โกจู้เปลี่ยนเกียร์ต่ำ พี่โอภาสดึงเบรคมือ แอน น้องจุ๊ นั่งใจเต้น เหงื่อตก จนรถผ่านไปหนึ่งโค้ง...และจอดได้โดยปลอดภัย บทสรุปเรื่องนี้คือ เบรคไม่ได้แตกแต่ไม่ได้สตาร์ทรถ 5555 ทำให้เหยียบเบรคไม่ได้ รถเคลื่อนที่ไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก นึกแล้วทั้งตื่นเต้น ทั้งฮา แต่ในที่สุดเราก็ขับรถปลอดภัยตลอดทั้งทริปฮับ เยี่ยมมากๆเลยครับทุกคน

The Stories 5 : ว่าด้วยเรื่อง เสียงกีต้าร์และเสียงเพลง

เพราะพวกเราเป็นคนไม่ธรรมดา ทริปจึงไม่ธรรมดา เรามี ศิลปิน นักร้อง&นักดนตรี มืออาชีพ "วงหมอนนุ่น" มาด้วย งานร้องเพลงเล่นกีต้าร์ต้องมา พี่โอภาส เทพมากก เล่นกีต้าร์โดยไม่มี คอร์ด เล่นได้ทุกเพลง ขอให้นักร้องนำ(เพลง)ร้องได้ พี่โอจัดให้ (แอบไปฟังเพลงตั้งแต่ตอนไหน แอนยังงง555) มันเป็นบรรยากาศหลัง dinner ที่น่าประทับใจมาก เราได้ร้องเพลง เล่นกีต้าร์ ด้วยกัน ใครใคร่ฟัง..ฟัง ใครใคร่ร้อง..ร้อง ใครใคร่อินกับเพลง..อิน ใครใคร่ทำท่าประกอบเสียงเพลง..จัดไปตามสบาย ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกลับไปอยู่ในช่วงมัธยม มหาลัย อีกครั้ง คือ มันดีอะ พูดเลย^^

ขอบคุณพี่โอ ที่สร้างเสียงกีต้าร์เพราะๆ จนทำให้เพลงที่ร้องเพราะตามไปด้วย สัญญาว่าครั้งหน้าจะร้องให้มีคีร์มากกว่านี้ 555 ...น้องชื่นชมจากใจจริงๆ คะ

The Stories 6 : ว่าด้วยเรื่องเสียงและกลิ่นไม่พึงประสงค์

คนบางคน เอ๊ะ!! หรือว่าหลายๆคน มีความสุขในการสร้างเสียง ปู๊ด ปรี๊ด ป้าดด ปิ๊ด ตลอดเวลา โดยไม่เลือกเวลา สถานที่ ขอเพียงรู้สึกปวด 555 ทริปนี้ใครยังไม่ได้ปล่อยเสียงสารภาพมาดีๆ 555

Moment นี้ ฮาสุด ยกให้เรื่องนี้ ขณะที่แวะทานอาหารมื้อเที่ยง ทุกคนต่างแยกย้ายไปทำภารกิจของตัวเอง พี่ตู่เดินกลับมาที่โต๊ะ ด้วยท่าทางบอกไม่ถูก 555 เหมือนถูกฆาตกรรมด้วยกลิ่นและเสียงมา เฮียเล่าว่า ขณะที่เข้าไปห้องน้ำ ได้ยินเสียงปืนรัวและมีกลิ่นสุดๆ ฆ่าผมเลยดีกว่ามั๊ย 555 ต้องรีบออกมาหายใจ และกลับมาเล่าที่โต๊ะ ด้วยอารมณ์เหม็นสุดๆ ใครวะ!!! บทเฉลยจากน้องจุ๊ เจ้าของกลิ่นและเสียงสุดๆ นั้น คือ โกจู้ นั่นเอง 5555 พร้อมบอกว่า พี่ต้องเข้าใจโกไม่มีถุงน้ำดีแล้ว 555 ไปกันได้ ... ด้วยความเคารพ โกจู้ งาน story เรื่องนี้ต้องมาจริงๆ ค่ะ รักโกน๊าา 555

The Stories 7: ว่าด้วยประสบการณ์ลี้ลับในต่างแดน

เอาจนได้ ว่าจะไม่มีเรื่องนี้แล้วเชียว คืนที่ 6 ใน NZ ณ Queenstown เรา stay overnight @ Lakeside Motel ห้องพักที่นี่ไม่ โอเคร เหม็นอับ มีไรฝุ่น ครัวเล็ก ห้องน้ำเล็ก แต่ด้วยความง่าย ของพวกเรา อยู่ได้ นอนได้ ไม่เป็นไร สบายมากก แต่และแล้ว ก็เกิดเรื่องราวขึ้นจนได้ ณ ห้องพักสาวๆ หลังเหมียวอาบน้ำเสร็จเป็นคนสุดท้าย และคิดว่าทุกคนคงหลับไปแล้ว...ออกมาเจอเจ้แหม่มนั่งหน้าซีด ใจสั่น เหมือนจะร้องไห้ เจ้แป๊ก ฝน น้องจุ๊ กำลังนั่งปลอบ ตกใจมากก เจ้แหม่ม เป็นอะไร..เจ้แหม่มเล่าด้วยเสียงที่ยังรู้สึกตกใจ หน้ายังซีดว่า มีคนมาทับ และ ลูบหน้า จนถึงลำคอ ตะโกนเรียกและเขย่าแขนแอนที่นอนหลับเเบบ นิ่งมากกก อยู่ข้างๆ แต่แอนไม่ได้ยิน และแขนนั้นไม่ใช่แขนแอน จนพี่แหม่มพยายามสวดมนต์และหลุดออกมาได้ คนที่มีคลื่นตรงกับพี่แหม่มเป็นคนไทย ไม่รู้ว่าเค้าต้องการจะสื่อสารอะไร แต่เราจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้นะ..คืนนั้นหนุ่มๆ ห้องข้างล่างถูกตามขึ้นมา ว่าจะเอาไงดี บทสรุปคือ พี่โอขึ้นมานอนเป็นเพื่อนให้สาวๆ อุ่นใจ แอนยังคงนอนหลับบนเตียงนั้นคนเดียว และทุกคนก็หลับต่อไปได้จนถึงเช้า โดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

แต่ยังไม่จบแค่นั้น เนื่องจากเราพักที่นี่ 2 คืน คืนที่ 2

พี่ตู่ถูกทักทายด้วยการเขย่า ขย่มเตียง จนเฮียนอนไม่หลับ ขนาดเฮียใส่พระตั้ง 3 องค์ที่คอ แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี เค้าคงแค่อยากมาทักทายคนไทยที่เดินทางมาต่างแดนด้วยกัน เราจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ท่านนะ ถ้าท่านอยู่ในที่ที่เป็นทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ อยู่ในที่ที่มีสุขอยู่แล้วขอให้มีสุขยิ่งๆขึ้นไป สาธุ

The Stories 8 : ว่าด้วยเรื่องตัวคุ่น (Sandfly)

ที่ NZ มีแมลงชนิดหนึ่ง พวกเราเรียกมันว่า ตัวคุ่น หรือ Sandfly เป็นแมลงตัวเล็กๆ สีดำๆ เราโดนมันฝากรักไว้ทุกคน ไม่ว่าหลังมือ ซอกหู ซอกคอ หน้าผาก และแม้กระทั่งที่ ก้น กรุณาอย่าอยู่ "นิ่ง" เป็นเสร็จ "คุ่น" โชคดีที่ ทริปนี้ เภสัชกรสาวสวยแอน เตรียมยาแก้แพ้ คันไปด้วย พิษมันจึงยังไม่หนักหนานัก แต่ก็ทำให้เราค้นกันไปตลอดทั้งทริป ใครยังไม่โดนตัวคุ่นกัด อาจยังไปไม่ถึง NZ เค้าว่ากันว่าเช่นนั้น

ปล.ขอบคุณแอนที่เตรียมยามาเผื่อพวกเราทุกคนนะ

I love you จุ๊บ จุ๊บ

The Stories 9 : ว่าด้วยเรื่อง ช่างภาพ และ ท่าโพส ของนางแบบ

ทริปเรามี ช่างภาพมืออาชีพ กล้องโปร อุปกรณ์โปร โครตติสสต์ 2 คน คือ กัปตันพี่ตู่ และพี่โอภาส คนนึงติสต์ แบบ วิชาการ หลักการ เป๊ะๆๆ เว่อร์ๆๆ ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบ ท่าต้องได้ นางแบบต้องไม่มีจุดอ่อน 5555 แต่ถึงยังงัยมันก็คงปิดไม่มิดนะคะพี่ชาย อีกคนนึง ติสสต์แบบธรรมชาติสวยงามด้วยตัวมันเองอย่าไปปรุงแต่งมาก ทำให้พวกเราได้ภาพที่สวยงาม ตระการตา มหัศจรรย์นิวซีแลนด์ สวยทั้งวิว สวยทั้งคน ภาพหลุดฮาๆ เป็นธรรมชาติ เหมือนภาพมีความรู้สึก เล่าเรื่องได้ เก็บเป็นความทรงจำที่สวยงามได้เกือบหมืนภาพ (ห๊าาา!!!! จริงดิ) ..และการถ่ายภาพแบบ 5 shots ก็ยังทำงานอย่างต่อเนื่องเรียกรอยยิ้มและเสียงฮาจากพวกเราและผู้พบเห็น (มันบ้าหรือเปล่า) ได้ทุกครั้งเมื่อจบท่าที่ 5 และ ท่าของแต่ละคนจะ Advance ไปเรื่อยๆ ขำ "ท่าเหยียบขี้หมาของสุปา” และ "ท่ามาตรฐานของแอน" ไปฟ้องแม่พี่ตู่ดีกว่า 555 โดนเล่นอยู่เรื่อยๆ มีความสุขเนอะเมื่อกลับมาดูรูปด้วยกัน ภาพวิว นายแบบ นางแบบ จะสวยแค่ไหนตามดูใน Album นะคะ

The Stories 10 : HBD โกจู้ ผู้เป็นที่รักยิ่ง

รักโก เพราะโกน่ารัก โกจู้เป็นผู้ใหญ่ที่เพียบพร้อมใจดี มีทุกสิ่งแต่ติดดิน และ ไม่ถือตัว โชคดีที่มีโอกาสได้มารู้จักโก อาจเป็นเพราะพวกเรา "องศาเดียวกัน" (โกกล่าวไว้) โกรู้มั๊ยงาน surprised โก ณ วันนั้น เราคิดกันมาหลายวัน แต่ เอาเข้าจริงๆ 5555 ทุกคนสลบ เพราะดื่มเบียร์ผสมยานอนหลับ หลับจริงจังกันทุกคน ตื่นมาร้องเพลง happy birthday แบบงงๆ ขอให้โกมีความสุขมากๆ นะคะ สุขภาพแข็งแรง ทำกับข้าว พาพวกเราไปเที่ยวรอบโลกแบบนี้ทุกๆ ปี ตราบใดที่พวกเรายัง องศาเดียวกัน .. วันเกิดโกปีนี้ ร้องเพลง Happy birthday ไปกี่ครั้งจำได้มั๊ยเอ่ย เสื้อ Newzealand ของขวัญโกตัวนั้น เก็บไว้เป็นความทรงจำ "ฉันฉลองวันเกิดครบรอบ.....ปี ณ นิวซีแลนด์" นะคะ

เขียนมายืดยาวววว....มหัศจรรย์นิวซีแลนด์

Moment of Life...Moment of Journeys จริงๆ ยังมีเรื่องราวยังมีอีกมากมายที่ยังไม่ได้ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือ แต่ ถูกบันทึกในความทรงจำ

ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปทุกคน โดยเฉพาะ

กัปตันพี่ตู่ที่เสียสละเวลาทำ Trip plan, จองตั๋ว, ที่พัก และทำให้พวกเราเที่ยวได้อย่างอุ่นไจ พี่หล่อมากค่ะ^^

ขอบคุณโกจู้ น้องจุ๊ ที่ทำอาหารอร่อยๆ ปล่อยมุก ร้องเพลง สร้างบรรยากาศดีๆ ให้พวกเรา

ขอบคุณพี่โอภาส ช่างภาพ ศิลปิน ทำให้เรามีเสียงดนตรี ภาพความทรงจำดีๆเกิดขึ้นมากมาย

ขอบคุณแอน ที่เตรียมยามาให้พวกเรานะ

ขอบคุณนางแบบ พี่แป๊ก ฝน เจ้แหม่ม ทำให้ทริปเรามีสีสันสวยงาม

ขอบคุณทุกเรื่องราวแสนประทับใจที่เราได้ร่วมสร้างและแบ่งปันกันในทริปนี้

สูดลมหายใจลึกๆ “ความสุข” มองเห็นด้วยตา..สัมผัสได้ด้วยใจ

ไว้ไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ

เ มี๊ ย ว..เ มี๊ ย ว